HEERHUGOWAARD - Ze knort, ze snurkt ze knuffelt, maar ze bijt ook. Het is duidelijk voor baasje Elin dat er rap een nieuw thuis moet worden gevonden voor haar varken Susie. Maar een plekje vinden voor het tachtig kilo zware huisdier is voor de Heerhugowaardse nog niet zo makkelijk: "Het moet echt in de buurt zijn. Ik wil Susie niet kwijt. Het blijft toch mijn meisje."


"Ik ben al benaderd door twee boerderijen die Susie wel wilden hebben. Maar die zaten allebei aan de andere kant van het land. Dat gaan we mooi niet doen", vertelt Elin de la Fuente. Susie woont bij haar in een typisch rijtjeshuis. 's Nachts slaapt ze buiten, overdag ligt ze het liefst binnen op de bank.

Susie is echt een binnenvarken geworden en is dol op de aandacht die ze krijgt van Elin. "Dat is ook meteen het grote probleem. Het is een behoorlijk dominante dame en vreemdelingen gaat ze niet lekker mee." Susie eist Elin helemaal voor zichzelf op en begint inmiddels ook te bijten naar vreemden.

"In het begin was het nog koddig, maar als op een gegeven moment mensen niet meer bij je over de vloer durven te komen, dan gaat er iets goed fout." Daarom hakte Elin kort geleden de knoop door en plaatste een advertentie op marktplaats 'Plek voor varkentje gezocht'.

De paragnost en haar varken
Maar hoe is die roze kolos eigenlijk in Elin's leven gekomen? "Dat is een apart verhaal. Ik ben namelijk paragnost en kreeg twee jaar geleden ineens een signaal door. Het was als een stem, ver weg. Ik moest goed luisteren, maar de stem zei: 'er komt een varken naar je toe' en 'Noord-Holland'."

Zoals een orakel altijd in raadsels spreekt, moest Elin het ook met alleen dit cryptische bericht doen. "Drie dagen heb ik gezocht. En ik vond een hoop varkens, maar niet het mijne." Susie wou de zoektocht, die haar veel stress opleverde, net opgeven toen ze dé varkensfokker tegen kwam. "Dus ik belde de fokker en vertelde: 'volgens mij is mijn varken bij jou'."

Na eerst langs lange rijen schattige biggetjes te zijn geleid vonden de paragnost en Susie elkaar. Elin voelde het meteen: dit is mijn varken. "Ik moest huilen, de fokker moest huilen. Het was een raar moment." En zo geschiedde: Susie ging mee naar Heerhugowaard en het duo leefde twee jaar lang en gelukkig samen.

Een nieuw thuis
Het moge duidelijk zijn: er is een sterke band tussen Susie en haar baasje. Daarom zoekt Elin echt een plek voor Susie dichtbij huis. "Het liefst een boerderij waar ze zowel in contact komt met mensen als met andere varkens. En waar ik een rol in haar leven kan blijven spelen. Het liefst zou ik voor haar blijven zorgen. Susie en ik zijn verbonden en onze levens verweven. Dat wil ik niet zomaar opgeven."